Waar waren gebleven vorige keer? Ah ja, die wisselmeerderheid. Die dolk die Voor Ternat in het hart raakte, als was het de speer van Longinus, die op zijn beurt Christus doorboorde aan het kruis. En de befaamde bouwstop, die even snel door de gouverneur in de vuilbak werd gekeild als hij ondoordacht was opgemaakt. De bouwstop, dat populistisch riedeltje waar menig lokaal politieker voor het behoud van groen schreeuwt, maar ook een huis wil voor elk van zijn twee, drie of meer kinderen, liefst in Ternat, liefst een open bebouwing met tuin. Niets tegen kinderen, laat staan tegen het behoud van onze groene omgeving en natuur. Ik hunker zelfs naar mijn jeugd waar ik met de buurjongens de weides doorkliefde, of de akkers met maïs, het vel op onze armen opengereten door de scherpe bladeren,  en kampen bouwde in de bossen. Die weides, die ook tot mijn grote droefheid, nu bebouwd zijn. Dus laat ons een boom en wat gras nog groen is.

Maar goed, mensen moeten ergens terecht, en gezinnen moeten zich kunnen huisvesten. Onze bevolking neemt dan ook schrikwekkend snel toe. Het frappeerde mij laatst dat in mijn leven, sinds mijn geboorte tot nu dus, de wereldbevolking bijna verdubbeld is. In 1977, een jaar bekend voor de mindere Bordeaux-wijnen maar ook vanwege de prachtige kinderen die toen ter wereld kwamen, telde onze wereld zo’n 4,215 miljard inwoners. In 2023, een jaar bekend vanwege een ondergeplaste politiecombi, zattemanspraat recht uit het hart aan café ‘t Hemelrijk en de grootste politieke misvatting uit de geschiedenis van de gemeente Ternat, zijn we ondertussen al met 8,045 miljard. In België waren we in 1977 met 9,83 miljoen en vorig jaar met 11,7 miljoen. Tussen 2020 en 2023 is ons nationaal inwonersaantal  op drie jaar tijd even sterk gestegen als tussen 1970 en 1980 op tien jaar tijd, en zelfs dubbel zo veel als tussen 1980 en 1990. Cijfers die stof geven tot nadenken. Een gegeven dat gemeentelijk, nationaal, Europees én globaal moet bekeken worden.

Die groei in onze nationale bevolking is natuurlijk niet enkel te wijten aan het feit dat mensen nu minder blabla en meer boemboem doen, maar ook bijvoorbeeld aan de veroudering van de bevolking, immigratie, en zoveel meer. Feit is dat we inderdaad moeten gaan nadenken hoe wij onze bevolking gaan huisvesten, en hoeveel groen je daar wil voor opofferen. Liefst geen natuurlijk, en dan ligt de sleutel bij reconversie. Huidige panden en terreinen die al ingenomen worden, herstructureren en aanpassen aan de sociale en economische evolutie.

Het debat rond ruimtelijke ordening is onlosmakelijk verbonden met de groei van de bevolking in je gemeente. Dat debat mogen we geenszins uit de weg gaan. We moeten samen naar oplossingen zoeken, met behoud van het DNA van je gemeente. Dat je daarbij zoveel mogelijk het groene karakter van je gemeente bewaart is vanzelfsprekend, daar hoef je geen bouwstop voor door te voeren.