Op 21 juni 2021 beslist het college om de vergunning voor de sportstal met heel wat voorwaarden goed te keuren. Voor Ternat is op dat moment niet tegen een piste om paarden die in Ternat gefokt worden op olympisch niveau op te leiden. Dat er in deze piste occasioneel ook eens een wedstrijd zou plaatsvinden – een jaarlijkse ‘Winterjumping’ bijvoorbeeld –  op expliciete aanvraag bij het college, lijkt ons op dat moment ook geen probleem.

Daags nadien, en dus niet tijdens het college, werden er (in annotatie, als aanvulling) heel wat voorwaarden geformuleerd. Zo werd ook artikel 4.4.4 toegevoegd. 

Dat luidt zo:

In alle bestemmingsgebieden kunnen, naast de handelingen die gericht zijn op de verwezenlijking van de bestemming (in dit geval paardenfokkerij nvdr.), ook handelingen worden vergund die gericht zijn op het sociaal-culturele of recreatieve medegebruik, voor zover ze door hun beperkte impact de verwezenlijking van de algemene bestemming niet in het gedrang brengen.

Met deze toevoeging zet je zowat alle activiteiten in een grijze zone en wordt een trainingspiste voor het fokken van paarden de facto een indoor eventhal (wat dus nu het geval is). Wedstrijden met inschrijvingsgelden kan je moeilijk recreatief noemen. Vandaag wordt elk van die wedstrijden ‘training’ genoemd. Ook de beperkte impact van de activiteiten kan je gerust in vraag stellen.

Het was een hogere instantie die ons op de toevoeging van het artikel 4.4.4. wees en het ook als ‘niet van toepassing’ op dit dossier beoordeelde. Ter goeder trouw heeft Voor Ternat, de week nadien tijdens het college, de notulen nietsvermoedend goedgekeurd. Van een vertrouwensbreuk gesproken. Eentje die we naast ons neergelegd hebben, maar ook eentje (en dan hebben we het over de correcte vergunning) die wel moest rechtgezet worden.

OP een zekermoment is de emmer vol. Niemand wordt graag als een clown afgeschilderd, ook wij niet en zeker de burger niet.

Voor Ternat heeft steeds met veel geduld, voor en nadat ze respectloos uit de meerderheid is gewipt, naar de nodige regularisaties gevraagd. Maar op een gegeven moment – al zeker als je gewipt wordt met een motie van wantrouwen inzake ‘ruimtelijke ordening’ – is de emmer vol. Iedereen gelijk voor de wet. Niemand wordt graag als een clown afgeschilderd, ook wij niet en zeker de burger niet. Achteraf zeggen dat het onze stijl niet is, is makkelijk. Het klopt dat we het graag anders doen. Maar in dit dossier hebben we heel veel geduld gehad en zijn we wel trouw gebleven aan de coalitie.